Αν και τα αποσιωπητικά θα μπορούσαν να γεμίζουν ακατάπαυστα τις γραμμές των σελίδων που μουτζουρώνω, καμιά φορά δε λένε και πολλά, ή τουλάχιστον, όσα θα θέλαμε να πούμε.
Τη σελήνη, έγραψε κάποιος που αγαπώ, δεν τη γελάει κανείς! Κάτω απ' το φως της απόψε, ταξίδεψαν σκέψεις, ματιές, λόγια και όνειρα... ειδικά τα όνειρα, έκαναν μεγάλα ταξίδια απόψε. Μα τα πιο μεγάλα όνειρα είναι του πιο μικρού...
Πείτε με χαζή, ίσως και αφελώς ονειροπόλα, αλλά πάντα πίστευα κοιτώντας το φεγγάρι πως μοιάζει μ' ένα θλιμμένο πρόσωπο που κάτι προσπαθεί να σου πει, ανοίγοντας δειλά τα χείλη και σου ψιθυρίζει θροίσματα. Έλεγα πως μάλλον, ψάχνει για παρέα. Ελπίζω να του κρατήσω καλή απόψε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου