Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

Για μια απαισιόδοξη μέρα

Πρώτος καφές της μέρας 
κι έχει η μέρα πια τελειώσει. 
Δε χάθηκε ξανά το φως 
μα κοντεύει να νυχτώσει. 
Κοιτάζεις τον καφέ στην κούπα 
και θαρρείς κι αυτός το κάνει. 
Δεν είναι που το νόημα δε βρίσκεις 
μα που αυτό όλο σε χάνει. 
Κι έτσι ο ήλιος δύει 
και το αύριο σε ζυγώνει
και δε σε νοιάζει αν το ορίζεις 
μα που λίγο λίγο σε τελειώνει.                                 

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Η σημασία του να είσαι αόρατος


Ποτέ εσύ 
και πάντα οι άλλοι
Μία μόνο η στιγμή
κι η απόφαση μεγάλη. 
Δεν είναι ο χρόνος σχετικός 
μονάχα κύκλους φτιάνει 
κι όσα κι αν είδες δειλινά 
κανένα δε σου κάνει.