Εκεί που η αξία χάνεται, περπάτησα.
Είδα ανθρώπους με γεμάτη εικόνα και φτωχή καρδιά.
Δε μίλησα, μονάχα χαμογέλασα πικρά.
Η γλώσσα αλλάζει κι αυτοί που τη μιλούν, το ίδιο.
Κι η καρδιά αδειάζει πιο πολύ κι η σκέψη τους στερεύει.
Όχι πως μεγάλωσε η δική μου,
μα να,
κάτι έφυγε απ' αυτούς.
Έφυγα κι εγώ.
Άραγε, θα το καταλάβουν;