Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Μποέμ...

Και ποιος δεν έχει μια κάποια προκατάληψη με τις "όπερες"; Δηλώνω ότι μέχρι πρότινος, άνηκα κι εγώ στην ομάδα των προκατηληφθέντων, από την άποψη ότι ένιωθα πως μια όπερα και γενικά, αυτού του είδους τη μουσική, δε θα μπορούσε να με εκφράσει. Έκανα λάθος...

Είναι όντως, μακρυά από το δικό μας πολιτισμό και κουλτούρα, αλλά τόσο κοντά σε κάθε συναίσθημα που θα μπορούσε να κρύβει κάθε ευαίσθητη ψυχή. Τόσο τα λόγια, όσο και η μουσική που ντύνουν την εν λόγω ερμηνεία είναι φτιαγμένα το ένα για το άλλο.

Να περιγράψω, τί; Την αλύγιστη αγάπη κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες; Το αίσθημα της υπέρβασης; Δεν περιγράφω τίποτα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: