Στο δρόμο...

Λίγο μετά τη δύση του ήλιου, κλείνει η πόρτα πίσω σου. Μπροστά σου ο δρόμος. Κι εσύ ξεκινάς να περπατάς, άλλοτε διασχίζοντάς τον, άλλοτε περνώντας από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο κι άλλοτε, πάνω στη σκονισμένη γη που περιμένει το παγωμένο μπάζο να τη σκεπάσει.
Γύρω σου περνάνε άνθρωποι, άλλοι βιαστικοί, άλλοι σκυθρωποί, άλλοι κυνηγώντας το χρόνο με ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Βλέπεις κάπου κάπου και άλλους που περπατάνε χέρι χέρι μιλώντας και αφήνοντας πίσω τη μέρα που πέρασε.
Κι εσύ κάπου ανάμεσά τους, αφήνεις τα βήματά σου να σε οδηγήσουν σ' ένα σταθμό τρένων για να φύγεις πάλι απ' αυτόν, κρατώντας ένα εισιτήριο στα χέρια. Κι ο δρόμος σου δίπλα, να κυλά σαν το πορφυρό ποτάμι που άκουγες να κυλά μέσα σου, απ' τους γνώριμους ήχους του τραγουδιού.
Βράδιασε και η πόρτα πάλι κλείνει πίσω σου, αλλά ο δρόμος δεν είναι πια μπροστά σου, είναι όμως γύρω σου. Σε περιμένει να τον διαβείς και πάλι με το εισιτήριο στα χέρια...