Όταν βρέχει

Οι σταγόνες της βροχής 

κάτω από λάμπες που περαστικούς φωτίζουν, 

είναι πιο μεγάλες. 

Βλέπεις μέσα τους ζωή. 

Βλέπεις τον κόσμο 

όταν βρέχει. 

Μια μέρα μετά

Με φόντο τη ζωή, 

ξύπνησα για Κυριακή 

κι ήταν Δευτέρα. 

Κοιτούσα μπροστά, 

μα τόσο σιμά 

με προσπέρασε η μέρα. 

Της αναζήτησης το μπλε

Το μπλε αυτό της προσμονής, 

της αναζήτησης το μπλε.  

Αυτό που κρύβει ουρανό, 

αυτό που μοιάζει με λεκέ. 

Το μπλε που σκίζει τα νερά, 

αυτό που φαίνεται θολό, 

που κρύβει μέσα του θεριά. 

Το μπλε της θάλασσας αυτό. 

Το μπλε εκείνο που ζητάς, 

το χρώμα αυτό που καρτερείς, 

ίσως να 'ναι μοναχά 

η απόχρωση που ζεις. 

Che bel fior

Σταμάτησα τη σκέψη μου 

και τα βήματά μου 'παψαν. 

Μπορεί να σ' είδα μόνο εγώ, 

μπορεί να σ' είδαν κι άλλοι. 

Μόνο που σαν έσκυψα, 

ένιωσα πως χαμογέλασες σε 'μένα μόνο 

που είπα:
"Πόσο ωραίο λουλούδι είσαι".

Παιχνίδι μίμησης

Κι όταν πια το καταλάβεις, 

κοίταξε μην είναι αργά. 

Πως αυτός που πάντα περιμένεις, 

αυτός που κυνηγάς, 

είναι ο εαυτός σου. 

Εκπτώσεις

Δεν είναι το χρόνο λίγες μέρες. 

Δεν είναι προσμονή. 

Δε χωράει σε σακούλες. 

Δε μειώνεται η τιμή. 

Είναι μια άδεια παρουσία, 

είναι στάση των πολλών. 

Δε μιλώ για εμπορία, 

μα για διάλυση ηθών. 

Χειμώνας

Τον είπαν χειμώνα 

γιατί είναι θολός. 

Γιατί τις νυχτιές του 

τις γεμίζει το φως. 

Τον είπαν χειμώνα 

και δε ξέρουν γιατί. 

Λέξη που ξέρεις 

μα δεν είναι γνωστή. 

Τον είπαν χειμώνα 

και θυμίζει βροχή, 

σαν αυτή που τα βράδια 

νικάει τη σιωπή. 

Με λέω χειμώνα,  

δεν προσμένω γιατί. 

Έξω από το χάρτη

Είδα. 

Πίσω από 'κει που μου 'δειξαν. 

Άκουσα. 

Πάνω απ' αυτά που μου 'παν.

Μέτρησα. 

Πιο πολλά απ' όσα μου 'δωσαν. 

Ταξίδεψα. 

Έξω από το χάρτη. 

Κι έτσι, 

σκέφτηκα. 

Ο χρόνος

Μέχρι να τον μετρήσεις, 

φεύγει.

Φεύγει κι η ζωή. 

Μικρά κομμάτια τον συνθέτουν, 

στιγμές. 

Μονάχα να τις ζήσεις.

Κι εκεί στο ηλιοβασίλεμα κοντά, 

ξεκίνα πάλι.

Πάλι ο χρόνος θα γυρνά.